Cultureel Centrum Nesterlé
Terug
Snaar geraakt tijdens Zondagse Muziek
Wereldse en wereldmuziek in Nesterlé
Het was 19 maart jl. weer Zondagse Muziek in Nesterlé. Deze keer een dubbeloptreden: een Syrische 6-mans-band, vervolgd door een spiksplinternieuwe band uit Nistelrode.
Het was 19 maart jl. weer Zondagse Muziek in Nesterlé. Deze keer een dubbeloptreden: een Syrische 6-mans-band, vervolgd door een spiksplinternieuwe band uit Nistelrode.
Het was overvol: naast lokale bezoekers ook veel Syrische bezoekers, zelfs uit Geleen, Sittard en Leiden. Blijkbaar was bij hen een snaar geraakt.
De Syrische band was gevormd rond Hamed Alshaabi uit Heesch, rietfluitspeler. De overige bandleden kwamen uit Emmen en Zutphen. Het was waarlijk prachtige muziek, met goeie muzikanten en Hamed was in vorm met zijn rietfluit. Zo ook zijn vriend Mouafak, de luitspeler, met zijn donkere, droeve stem. De percussionisten hielden de vele bezoekers minutenlang ademloos op de stoel. Uiteindelijk werd het een Palestijns feestje: met een Palestijnse vlag werd door de bezoekers een volksdans uitgevoerd.
De band uit Nistelrode, bestaande uit Kyra Haerkens, Marcel vd Hanenberg en Dirk Vandenput bracht mooie nummers ten gehore, mooi gezongen, prima entertainment. Zelfs de Syrische bezoekers waardeerden het. Een prima vuurdoop!!
Als apotheose werd door de 2 bands een lied ten gehore gebracht, gezamenlijk gezongen door Mouafak en Kyra, met een Nederlands refrein, die het dilemma van de vluchtelingen in Nederland weergeeft: Waar ben ik? Waar ben ik? In het enge grote buitenland misschien?
Weinig kans om mijn lieve mooie vaderland ooit weer terug te zien.
Geëindigd werd de dag met de woorden: “Als we samen zo’n mooie muziek kunnen maken dan moeten we toch ook samen kunnen leven!”
De Syrische band was gevormd rond Hamed Alshaabi uit Heesch, rietfluitspeler. De overige bandleden kwamen uit Emmen en Zutphen. Het was waarlijk prachtige muziek, met goeie muzikanten en Hamed was in vorm met zijn rietfluit. Zo ook zijn vriend Mouafak, de luitspeler, met zijn donkere, droeve stem. De percussionisten hielden de vele bezoekers minutenlang ademloos op de stoel. Uiteindelijk werd het een Palestijns feestje: met een Palestijnse vlag werd door de bezoekers een volksdans uitgevoerd.
De band uit Nistelrode, bestaande uit Kyra Haerkens, Marcel vd Hanenberg en Dirk Vandenput bracht mooie nummers ten gehore, mooi gezongen, prima entertainment. Zelfs de Syrische bezoekers waardeerden het. Een prima vuurdoop!!
Als apotheose werd door de 2 bands een lied ten gehore gebracht, gezamenlijk gezongen door Mouafak en Kyra, met een Nederlands refrein, die het dilemma van de vluchtelingen in Nederland weergeeft: Waar ben ik? Waar ben ik? In het enge grote buitenland misschien?
Weinig kans om mijn lieve mooie vaderland ooit weer terug te zien.
Geëindigd werd de dag met de woorden: “Als we samen zo’n mooie muziek kunnen maken dan moeten we toch ook samen kunnen leven!”
