Cultureel Centrum Nesterlé
Terug
Zaal vol fietsende mannen ontroerd door Karsten & Alice
Fietslegende Karsten Kroon laat zich in zijn voorstelling 'Door de wind' van zijn kwetsbare kant zien.
De theaterzaal was gevuld met wielerliefhebbers. Groepjes fietsende vrienden die misschien hadden verwacht getrakteerd te worden op wieleranekdotes. Want niemand minder dan fietslegende Karsten Kroon stond op het podium. Het publiek kreeg echter veel meer dan dat.
De theaterzaal was gevuld met wielerliefhebbers. Groepjes fietsende vrienden die misschien hadden verwacht getrakteerd te worden op wieleranekdotes. Want niemand minder dan fietslegende Karsten Kroon stond op het podium. Het publiek kreeg echter veel meer dan dat.
Karsten vertelde zijn meeslepend verhaal over hoe hij profwielrenner geworden is, wat hij hiervoor heeft moeten doen en geofferd heeft .
De voorstelling was een autobiografische vertelling van zijn enerverende leven. Een narcistische opsomming van al zijn grote successen ligt dan voor de hand, maar Karsten kiest er voor om zijn kwetsbare kant te laten zien. Hij schuwt daarbij niet om zijn paniekaanvallen te belichten en zijn moeilijke verhouding met zijn vader. Beeldend vertelt hij bijvoorbeeld hoe zijn vader hem met een touw aan de fiets de Afsluitdijk over sleurde en hoe zijn vader bij zijn etappe overwinning in de tour niet juichte maar weg keek.
Toen hij later met zijn vader een lange fietstocht maakte, werd duidelijk dat zijn vader niet wilde dat hij zijn emotie zag. Een thema in hun leven.' Zwakheid is niet gewenst'. Iets wat hem als wielrenner naar de afgrond bracht en hem tot over het randje dreef maar ook zijn overwinningen bracht.
In deze voorstelling toont Karsten zich zeer kwetsbaar . De noodzaak dit te vertellen en te delen is voelbaar. Het is een proces van helen en compleet worden. Hij maakt het publiek deelgenoot van dit zeer persoonlijk proces.
Karsten wordt muzikaal bijgestaan door zijn vriendin Alice Rientjes met haar mooi pianospel en geschoolde stem.Ze imponeert met het lied: hij is een renner. Een Nederlandse chanson voor de wielrenner maar vooral voor haar geliefde.
Het is de eerste keer dat Alice en Karsten deze voorstelling brengen en dat maakt het nog unieker. Deze voorstelling vraagt om een vervolg. Het is namelijk prachtig om te zien hoe een zaal vol stoere fietsende mannen ontroerd zijn door de kwetsbaarheid van een fietsheld die hen de keerzijde van het fietsen laat voelen.
Met dank aan Hans van Uden (recensie) Marcel van der Steen (foto's)
De voorstelling was een autobiografische vertelling van zijn enerverende leven. Een narcistische opsomming van al zijn grote successen ligt dan voor de hand, maar Karsten kiest er voor om zijn kwetsbare kant te laten zien. Hij schuwt daarbij niet om zijn paniekaanvallen te belichten en zijn moeilijke verhouding met zijn vader. Beeldend vertelt hij bijvoorbeeld hoe zijn vader hem met een touw aan de fiets de Afsluitdijk over sleurde en hoe zijn vader bij zijn etappe overwinning in de tour niet juichte maar weg keek.
Toen hij later met zijn vader een lange fietstocht maakte, werd duidelijk dat zijn vader niet wilde dat hij zijn emotie zag. Een thema in hun leven.' Zwakheid is niet gewenst'. Iets wat hem als wielrenner naar de afgrond bracht en hem tot over het randje dreef maar ook zijn overwinningen bracht.
In deze voorstelling toont Karsten zich zeer kwetsbaar . De noodzaak dit te vertellen en te delen is voelbaar. Het is een proces van helen en compleet worden. Hij maakt het publiek deelgenoot van dit zeer persoonlijk proces.
Karsten wordt muzikaal bijgestaan door zijn vriendin Alice Rientjes met haar mooi pianospel en geschoolde stem.Ze imponeert met het lied: hij is een renner. Een Nederlandse chanson voor de wielrenner maar vooral voor haar geliefde.
Het is de eerste keer dat Alice en Karsten deze voorstelling brengen en dat maakt het nog unieker. Deze voorstelling vraagt om een vervolg. Het is namelijk prachtig om te zien hoe een zaal vol stoere fietsende mannen ontroerd zijn door de kwetsbaarheid van een fietsheld die hen de keerzijde van het fietsen laat voelen.
Met dank aan Hans van Uden (recensie) Marcel van der Steen (foto's)
