Cultureel Centrum Nesterlé
Terug
Sjors brengt de zaal in vervoering.
Sjors van der Panne toont zich in cc Nesterlé een echte Nederlandse Chansonnier in zijn prachtige warme, sfeervolle voorstelling. Met zijn poëtisch verhalende liedjes brengt hij de zaal in vervoering
In de maand dat Charles Aznavour gestorven is, ontmoeten we in cc Nesterle Sjors van der Panne met zijn band.
In de maand dat Charles Aznavour gestorven is, ontmoeten we in cc Nesterle Sjors van der Panne met zijn band.
Hij zingt zijn chanson wat vertaald liedjesdichter betekent. En dat is Sjors, een vertellend zanger. Warm, gevoelig innemend en soms zelfs wat verlegen en in zichzelf gekeerd. Hij is niet bang om zich kwetsbaar te tonen. Een Nederlandse Aznavour. Dit werd in 2008 ook al gezien toe hij het Concours de la Chanson won. In 2014 werd hij tweede in de Voice of Holland. Ook toen ontroerde hij.
Nu speelt hij zijn eigen voorstelling. Hij leeft zijn muziek en is in staat zijn poëtische liedjes vertellend te zingen zodat de teksten het publiek bereiken en ontroeren. Het komt uit zijn ziel en dat voel je in de zaal. Deze man kan niet zonder muziek.
Prachtige teksten als: “gisteren bestaat niet meer” over dementie en “houd je vast als je het laat gaan” over je eigen weg gaan. Maar ook de ode aan Lennaert Nijgh en Belinda Meulendijk waren prachtig.
Sjors wordt begeleid door een vier koppige band die goed begrijpt wat nodig is. Warme, sfeervolle ondersteuning door zeer goede muzikanten. Speciaal viel celliste Michelle Courtens op. Ze leek vergroeid met haar cello en gaf de liedjes een hele warme toon. Met haar instrument communiceerde zij zowel met Sjors als met het publiek.
Sjors sloot de avond af met het lied “brief van Sjors”. Niet bang om kwetsbaar te zijn zong hij : “als de show voorbij is wil ik naar mijn vrienden , veilig schuilen”.
Cc Nesterle mag trots zijn dat ze deze artiest in huis hadden. Over enkele jaren staat hij in de rij van grote Nederlandse artiesten. De Nederlandse Aznavour.
Recensie: Hans van Uden
Foto's: Ad Ploegmakers
Nu speelt hij zijn eigen voorstelling. Hij leeft zijn muziek en is in staat zijn poëtische liedjes vertellend te zingen zodat de teksten het publiek bereiken en ontroeren. Het komt uit zijn ziel en dat voel je in de zaal. Deze man kan niet zonder muziek.
Prachtige teksten als: “gisteren bestaat niet meer” over dementie en “houd je vast als je het laat gaan” over je eigen weg gaan. Maar ook de ode aan Lennaert Nijgh en Belinda Meulendijk waren prachtig.
Sjors wordt begeleid door een vier koppige band die goed begrijpt wat nodig is. Warme, sfeervolle ondersteuning door zeer goede muzikanten. Speciaal viel celliste Michelle Courtens op. Ze leek vergroeid met haar cello en gaf de liedjes een hele warme toon. Met haar instrument communiceerde zij zowel met Sjors als met het publiek.
Sjors sloot de avond af met het lied “brief van Sjors”. Niet bang om kwetsbaar te zijn zong hij : “als de show voorbij is wil ik naar mijn vrienden , veilig schuilen”.
Cc Nesterle mag trots zijn dat ze deze artiest in huis hadden. Over enkele jaren staat hij in de rij van grote Nederlandse artiesten. De Nederlandse Aznavour.
Recensie: Hans van Uden
Foto's: Ad Ploegmakers
